«Ζήσε όχι για το δικό σου αύριο, αλλά για το αύριο των παιδιών σου»Για εκατομμύρια παιδιά που υποφέρουν από τη φτώχεια, στερούνται στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, η 20η Νοέμβρη δεν αποτελεί τίποτα το ξεχωριστό. Αντιθέτως, είναι ακόμη μια δύσκολη ημέρα στην συνεχή προσπάθειά τους για επιβίωση. Τα παιδιά αυτά δεν γνωρίζουν ότι πριν από 18 χρόνια οι ηγέτες του κόσμου υπέγραψαν μια Σύμβαση για την προστασία των δικαιωμάτων τους.
Τότε (το 1989) οι ηγέτες του κόσμου αποφάσισαν να αφιερώσουν την 20η Νοέμβρη ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η «πολυτέλεια» όμως αυτού του εορτασμού, περισσεύει για εκείνα τα παιδιά που δεν απολαμβάνουν τα βασικότερα των δικαιωμάτων τους, όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην εξασφάλιση στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας, στην εκπαίδευση, και στην προστασία από κάθε μορφή βίας (σωματικής ή πνευματικής, εγκατάλειψης ή παραμέλησης, κακής μεταχείρισης ή εκμετάλλευσης).
Σήμερα, παρά το γεγονός ότι 191 χώρες έχουν επικυρώσει τη σχετική Σύμβαση, τα δικαιώματα των παιδιών παγκοσμίως συνεχίζουν να μην προασπίζονται όπως θα έπρεπε. Εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο σχολείο, είναι αναγκασμένα να εργάζονται παρανόμως, να εκτίθενται σε συνθήκες βίας και να γίνονται θύματα παράνομης διακίνησης.
Φαινόμενα όπως η παιδική φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η βία και η κακοποίηση παιδιών, δεν αποτελούν «αποκλειστικότητα» των υπό ανάπτυξη χωρών. Αντιθέτως, και στις ευημερούσες κοινωνίες, μεταξύ των οποίων και οι ευρωπαϊκές, πλήθος παιδιών ζουν κάτω από συνθήκες όπου τα δικαιώματά τους παραβιάζονται συστηματικά.
Για το λόγο αυτό πληθώρα μη κυβερνητικών οργανώσεων κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την απόλυτη ανάγκη των κυβερνήσεων παγκοσμίως να αναλάβουν πολιτική δράση για την προστασία των παιδιών. Αποτελεί συνεπώς χρέος της κάθε πολιτείας να προασπίζει σθεναρά και αποφασιστικά τα δικαιώματα όλων των παιδιών, δίχως διακρίσεις.
Όσο για τον καθένα από εμάς, έστω και αν δεν επιλέγουμε να κοιτάμε κατάματα την πραγματικότητα, ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Μια καλή ίσως αρχή θα ήταν η παραδοχή του γεγονότος ότι οποιαδήποτε πρόοδος και αν συντελείται στις αναπτυγμένες κοινωνίες, δε θα είναι ποτέ αρκετή για να δικαιολογήσει την ύπαρξη αυτής της «άλλης» πραγματικότητας, η οποία μάλιστα βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας από ότι συνήθως νομίζουμε…
{Περισσότερες Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της UNICEF: http://www.unicef.gr, στον Συνήγορο του Παιδιού: http://www.synigoros.gr/0-18/ και στο Δίκτυο για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά http://somatikitimoria.gr }
Εφημερίδα "Πολίτης της Θράκης"
www.politis-thrakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου