Αν και η επικύρωση του Πρωτοκόλλου είχε «λιμνάσει» για πολλά χρόνια λόγω της αδιαλλαξίας της προηγούμενης Κυβέρνησης των συντηρητικών, η νέα ηγεσία κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα, εντός μάλιστα μιας μόνο εβδομάδας! Έτσι η Αυστραλία έπαψε να αποτελεί το «αποκούμπι» των ΗΠΑ στην μη επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο, καθώς έως πρότινος ήταν οι δύο μόνο ανεπτυγμένες χώρες παγκοσμίως που δεν το είχαν επικυρώσει. Με αυτόν τον τρόπο, εφ’ εξής η Αυστραλία, αφήνει πλέον τις ΗΠΑ στον «μοναχικό» δρόμο που έχει επιλέξει η Κυβέρνηση Μπους.
Η ραγδαία αυτή αλλαγή περιβαλλοντικής πολιτικής στην Αυστραλία είναι εξαιρετικής σημασίας και αποδεικνύει καταρχήν ότι όταν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση, όταν με άλλα λόγια οι ηγέτες θέλουν, πολλά μπορούν να επιτευχθούν. Εξασφαλίζει, επιπλέον, σε παγκόσμιο επίπεδο, και μια ενεργότερη συμμετοχή της Αυστραλίας στην «μετά-Κιότο» εποχή στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, που μόλις αρχίζει.
Ακόμη όμως πιο πρωτοποριακή ήταν η απόφαση της ηγεσίας των Αυστραλών Εργατικών να αναθέσουν το Υπουργείο Περιβάλλοντος στον πρώην ροκ καλλιτέχνη, Peter Garrett. Όσο κι αν αυτό φαντάζει «εξωπραγματικό» για τα πολιτικά δεδομένα αρκετών χωρών (μεταξύ των οποίων ίσως και της Ελλάδας) η νέα ηγεσία της Αυστραλίας επέλεξε να εναποθέσει την περιβαλλοντική της πολιτική σε έναν κοινωνικά και περιβαλλοντικά ευαίσθητο καλλιτέχνη, αντί σε έναν «πολιτικό καριέρας», όπως πιθανόν «συμβατικά» θα συνέβαινε αλλού. Τυχαίο επικοινωνιακό γεγονός, θα έλεγε κάποιος. Κι όμως η πραγματικότητα φαντάζει διαφορετική, αφού ο Garrett διαθέτει έντονη πολιτική και περιβαλλοντική συνείδηση. Χαρακτηριστικότερη ίσως απόδειξη η αγωνία του για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων της Αυστραλίας. Να σημειωθεί μόνο ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του (1987) «Beds are Burning», αναφερόταν στις αδικίες που βίωναν οι αυτόχθονες της χώρας. Εξάλλου, ο ίδιος υπήρξε, στο παρελθόν, επικεφαλής του Αυστραλιανού Ιδρύματος Περιβάλλοντος καθώς και μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου της Greenpeace.
Αλλά και το ίδιο το συγκρότημά του (Midnight Oil) έχει αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις την κοινωνική και περιβαλλοντική του ευαισθησία. Το 1990, για παράδειγμα, το συγκρότημα είχε πραγματοποιήσει συναυλία διαμαρτυρίας έξω από ορυχείο ουρανίου στην Αυστραλία, διαδηλώνοντας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Επανέλαβε μάλιστα την ίδια συναυλία έξω από την έδρα της εταιρείας Exxon στην Νέα Υόρκη όπου ακούστηκε και το σύνθημα: «Οι Midnight Oil σας κάνουν να χορεύετε, η Exxon Oil μας κάνουν να αρρωσταίνουμε» («Midnight Oil Makes You Dance, Exxon Oil Makes Us Sick»). Πιο πρόσφατο παράδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας, η επανένωση του συγκροτήματος (μόνο για μια συναυλία) για την συμμετοχή στο Wave Aid και την συγκέντρωση χρημάτων για την καταστροφή που προκλήθηκε από το φονικό τσουνάμι στην Νοτιοανατολική Ασία.
Μετά από σχεδόν 12 χρόνια διακυβέρνησης των συντηρητικών του Τζον Χάουαρντ στην Αυστραλία, υπήρξαν δύο μελανά σημεία της χώρας διεθνώς: η συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο στο Ιράκ (η Αυστραλία υπήρξε από τους πιο πρόθυμους Αμερικανικούς συμμάχους μαζί με την Μεγάλη Βρετανία) και η μη επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Αυτά τα δύο σημεία αποτέλεσαν και τις σημαντικότερες προεκλογικές δεσμεύσεις του ηγέτη των Εργατικών, Κέβιν Ρουντ. Είχε προεκλογικά δεσμευτεί ότι θα επιδιώξει, το συντομότερο δυνατό, η χώρα του: πρώτον να επικυρώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο και δεύτερον να αποχωρήσει από το Ιράκ. Το πρώτο έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Και από ότι φαίνεται, μάλλον έπεται συνέχειας…
{Περισσότερες Πληροφορίες για τον Peter Garrett μπορείτε να βρείτε στην προσωπική ιστοσελίδα του: www.petergarrett.com.au }
Εφημερίδα "Πολίτης της Θράκης"
www.politis-thrakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου